رمضان وسیره عملی امام (ره)

 

ماه رمضان شد، مى و میخانه بر افتاد                                               عشق و طرب و باده ، به وقت سحر افتاد

        افطار به مى کر د برم پیر خرابات                                                   گفتم که تو راروزه، به برگ و ثمرافتاد
        
        با باده ، وضو گیر که در مذهب رندان                                             در  حضرت حق  این عملت  بارور  افتاد

عالمان ربانی، چلچراغ هاى پر فروغى هستند که در هرعصرى، در آسمان علم و عمل مى درخشند، و با کسب نور و گرما از خورشید رسالت و امامت، بر زمینیان تجلى مى کنند و آنان را به سوى منابع نور و برکت دودمان وحى، رهنمون مى سازند، و بر بال عرفان ناب محمدى (صلى الله علیه وآله )نشانده، بر مشکات ملکوت، عروج مى دهند

بیا ای امام عشق

بیاکه بی تو نسیمی نمی وزد هرگز                     وشبنمی به شقایق نمی رسد هرگز

 

زداغ فرقت تو ای گل همیشه بهار                       دریغ قمری عشقی نمی پرد هرگز

                                       دوبیتی سروده شده درسال1383

هنگامه ظهور

دوران ظهور امام عصر (عجل الله تعالی فرجه) دورانی است که خداوند متعال مردم را به تجلی همه جانبه خود در زمین به تماشا می نشاند و زیبایی دین در آن دوران به منظر مردم گذاشته می شود اما سوالی در این میان وجود دارد و آن اینکه چگونه مردم جهان در هنگام طلیعه ظهور، امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه)را پذیرا بوده و دین سعادت بخش اسلام را برمی تابند؟

آیا ایشان با ایجاد رعب و وحشت یا با زور شمشیر، دین را به مردم غیرمسلمان تحمیل می نمایند یا مردم خود با آغوش باز از ایشان استقبال می نمایند؟

در بعضی روایات رسیده از ناحیه امامان معصوم (صلوات الله علیهم اجمعین) به این مساله پرداخته شده که ما با استناد به معتبرترین احادیث موجود به بررسی این رویداد خواهیم پرداخت.