آخرین مطلبی که در وبلاگم نوشتم مربوط به ماه مبارک رمضان البته پایان آن، آن هم در سال88 بود الآن هم به میمنت آغازین همین ماه مبارک مطلبی درباره یکی از اشتباهات رایج در این ماه می نویسم:
در ماه رمضان تشویق زیادی به آشتی یا انس ویژه با قرآن کریم در زبان روایات دیده می شود از جمله اینکه ثواب خواندن هر آیه برابر ثواب تلاوت تمام قرآن کریم در ماه های دیگر است که می توان گفت دستور خداوند متعال این است که مردم از فضای معنوی ماه مبارک رمضان بهره برده و راه کارهای زندگی را از قرآن کریم بیاموزند؛ به همین دلیل در برنامه های مساجد و حسینیه ها گاهی برنامه ختم قرآن کریم نیز دیده می شود و طبق برنامه، روزانه یک جزء از قرآن کریم خوانده می شود. این در حالی است که اگر در پایان جزء خوانده شده از بعضی از شرکت کنندگان در مراسم سوال شود که چه مطلبی از قرآن کریم دستگیرتان شد جواب می دهند که چیزی نفهمیدیم اما کلی ثواب بردیم، در حالی که برنامه ای که برای ما فارسی زبانان باید ریخته شود غیر از برنامه ای است که در یک کشور عربی برای عرب زبانها ریخته می شود،
لذا در این ماه مبارک جا دارد برنامه های مفهومی و محتوا محور برای قرآن کریم ریخته شود و پیشنهاد می شود که حتی اگر قرار است روزانه یک ساعت قرآن به زبان عربی محض خوانده شود نیمی از همان مقدار را با ترجمه بخوانند که بهره ای محتوایی از این کتاب آسمانی برده و دستور العمل زندگی را از این هدیه آسمانی بیاموزند، از همین روست که در روایات نیز تاکید شده است که « لم یکن همّ احدکم آخر السوره » تمام هم و غم خود را به اتمام رسیدن سوره قرار ندهید بلکه با رویکرد فراگیری دستورالعمل به محضر قرآن کریم نائل شوید.
